الفبای فارسی قبل از اسلام
الفبای فارسی,الفبای فارسی برای کودکان,الفبای فارسی قبل از اسلام,الفبای فارسی فانتزی,الفبای فارسی با شعر,الفبای فارسی اندروید,الفبای فارسی باستان,الفبای فارسی نستعلیق
حروف الفبای فارسی و عربی بسیار شبیه هم هستند و فقط در چند حرف با هم تفاوت دارند و گچ پژ در زبان عربی وجود ندارد.بعضی از حروف هم در ظاهر کمی با هم فرق دارند.مانند ک فارسی که سرکشدار است و در عربی بدون سرکش است اما از لحاظ صدایی یک صدا دارند.بعضی از حروف هم مانند ث وجود دارند که از لحاظ تلفظی با هم فرق دارند ولی در حالت نوشتاری کاملا شبیه هم هستند.الفبای فارسی دارای سی و دو حرف است که با الف شروع می شود و با یا مام می شود.در الفبای فارسی حروفی وجود دارند که یک جور تلفظ می شوند ولی یک جور نوشته نمی شوند مانند چهار حرف ز ذ ض ظ.یا سه حرف س ص ث.
1♣ الف ♣
2♣ ب ♣
3♣ پ ♣
4♣ ت ♣
5♣ ث ♣
6♣ ج ♣
7♣ چ ♣
8♣ ح ♣
9♣ خ ♣
10♣ د ♣
11♣ ذ ♣
12♣ ر ♣
13♣ ز ♣
14♣ ژ ♣
15♣ س ♣
16♣ ش ♣
17♣ ص ♣
18♣ ض ♣
19♣ ط ♣
20♣ ظ ♣
21♣ ع ♣
22♣ غ ♣
23♣ ف ♣
24♣ ق ♣
25♣ ک ♣
26♣ گ ♣
27♣ ل ♣
28♣ م ♣
29♣ ن ♣
30♣ و ♣
31♣ ه ♣
32♣ ی ♣
روش آموزش حروف الفبای فارسی
به طور کلی الفباها به سه گروه آوایی، غیرآوایی و نیمه آوایی تقسیم می‌شوند. روش‌های آموزش الفبا به سه دسته تقسیم بندی می شوند: 1-روش تحلیلی،2- روش کلی و 3-روش ترکیبی.برای یادگیری الفباهای آوایی بهترین و مطمئن ترین روش، روش تحلیلی است.در این روش یک کلمه را به صداهای تشکیل دخنده ان تجزیه می کنند و سپس می نویسند.برای آموزش الفبای غیر آوایی بهترین روش کلی است.برای الفبای نیمه آوایی هم بهتر است از روش ترکیبی استفاده کنیم
حروف فارسی به ترتیب حروف : الف ب پ ت ث ج چ ح خ د ذ ر ز ژ س ش ص ض ط ظ ع غ ف ق ک گ ل م ن و ه ی
با این شعر می توانید حروف الفبا را براحتی حفظ کنید
الفب پتث جچح خدذ رز سینشین صادضاد طاظا عین غین فاقاف کافلام میمنونواوهایا
در الفبای زبان عربی چهار حرف «گ چ پ ژ» وجود ندارد. عرب‌زبان‌ها، به جای این ۴ حرف، بیشتر حرف‌های «ف ک ز ج، تش، ق» را استفاده می‌کنند. همچنین حرف «ک» از زبان فارسی را نیز گاهی با حرف «گ» به‌صورت یکسان معرب می‌سازند. درمورد «و» فارسی نیز عموماً آن را به «ف» تبدیل می‌کنند؛ به‌کار نبردن این حرف‌ها به‌خودیِ خود در یک زبان ایراد به‌شمار نمی‌رود، اما پس از ورود اسلام به ایران الفبای عربی برای نوشتن خط پارسی به‌کار گرفته شد. هجوم زبان عربی آسیب‌هایی بر زبان پارسی وارد نموده و سبب فراموشی و گاهی نابودی برخی از واژه‌های ایرانی شده‌است. این دگرگونی در زبان پارسی تا آن اندازه گسترش یافته که حتی نام زبان پارسی به فارسی تغییر یافته‌است. دگرگونی‌های زبان پارسی، از برای مشکلات خویش نیست، بلکه بار مشکلات زبانی دیگر را بر دوش می‌کشد.
واژه‌های آسیب‌دیده در زبان پارسی، به‌دلیل نبودِ گ چ پ ژ در زبان عربی:
- واژه‌های با واج «گ» (مانند گرگانی = جرجانی، بزرگمهر = بوذرجمهر)
- واژه‌های با واج «چ» (مانند چمکران = جمکران، چاچ‌رود = جاجرود)
- واژه‌های با واج «پ» (مانند پارس = فارس، پردیس = فردوس، پیل = فیل)
- واژه‌های با واج «ژ» (کژ = کج، لاژورد= لاجورد)
- همچنین بسیاری از واژه‌های پارسی که دارای واج‌های «گ چ پ ژ» بوده‌اند به‌جای دگرگونی در یک واج، به‌صورت یکپارچه با واژهٔ عربیِ دیگری جایگزین شده‌اند. (مانند کژدم>> عقرب، ژرفا>> عمق، آرامگاه>> مقبره، واژه>> کلمه
